تفاوت برند و نام تجاری

دو عنصر مهم در شناخت یک کسب و کار عبارتند از برند و نام تجاری. این دو عنصر در توسعه و موفقیت کسب و کار نقش بسیار مهمی ایفا می‌کنند. اما مفهوم و معنای آن‌ها ممکن است به شیوه‌های مختلفی تفسیر شوند و به جنبه‌های متفاوتی از هویت و شناخت کسب و کار اشاره کنند.

برند به مجموعه از عواملی اطلاق می‌شود که هویت، ارزش‌ها، و ویژگی‌های یک کسب و کار را تشکیل می‌دهند. برند شامل نام، لوگو، شعار، طرح بسته‌بندی، رنگ‌ها، صدا، و تجربه کلی کسب و کار است. برند یک شناخت قابل تشخیص و یک هویت منحصر به فرد را برای کسب و کار ایجاد می‌کند و بر روی ارتباط با مشتریان و ایجاد اعتماد تأثیر می‌گذارد. برند بیانگر نحوه نمایش و ارتباط کسب و کار با جامعه است.

نام تجاری به نامی اشاره دارد که به صورت خاص برای شناخت و تعریف یک محصول، خدمات، یا شرکت استفاده می‌شود. نام تجاری به عنوان یک عنصر شناخته‌شده و تجاری مرتبط با یک کسب و کار شناخته می‌شود. نام تجاری معمولاً به صورت علامتی منحصر به فرد و مشخص است که به خاطر محصول یا خدمات مرتبط با آن کسب و کار به یاد می‌آید.

در کل، برند و نام تجاری هر دو نقش مهمی در شناخت و تشخیص یک کسب و کار دارند. برند بیانگر هویت کسب و کار و ارتباط با جامعه است، در حالی که نام تجاری به عنوان یک عنصر شناخته‌شده و مشخص، به طور خاص به محصولات و خدمات کسب و کار اشاره می‌کند.

تفاوت در مرجع ثبت:
برند و نام تجاری در مراجع ثبت مختلف ثبت می‌شوند. برند معمولاً در قالب علامت تجاری (مانند لوگو) در مراجع مربوط به حقوق مالکیت صنعتی و علامت تجاری ثبت می‌شود. این ثبت برند به مالکیت و حقوق مالکیت فکری مرتبط با برند اشاره دارد. از طرفی، نام تجاری به عنوان نام تجاری و تجاری ثبت می‌شود، که معمولاً در دفتر اداری یا اداره ثبت شرکت‌ها و کسب‌وکارها ثبت می‌شود. این ثبت به عنوان نشانی حقوقی کسب‌وکار استفاده می‌شود و ارتباط مستقیمی با حقوق مالکیت فکری ندارد.

تفاوت در مدت زمان اعتبار:
در بسیاری از کشورها، علامت تجاری (برند) دارای مدت زمان اعتبار محدود است. پس از انقضای مدت زمان اعتبار، مالک باید آن را تمدید کند تا حقوق مالکیت برند حفظ شود. مدت زمان اعتبار علامت تجاری ممکن است تا چند سال (معمولاً ۱۰ سال) باشد و پس از آن نیاز به تمدید دارد. از طرفی، نام تجاری عموماً برای مدت زمان نامحدودی ثبت می‌شود و نیازی به تمدید دوره‌ای ندارد.

تفاوت در امکان تعدد در انتخاب:
یک کسب و کار می‌تواند برند‌های مختلفی را داشته باشد. برندها می‌توانند برای محصولات، خدمات یا خطوط تولید مختلف استفاده شوند. این به کسب و کار امکان می‌دهد تا برندهای متنوعی را براساس نیازهای مختلف بازار ایجاد کند و هر برند را به صورت جداگانه بازاریابی کند. در مقابل، یک کسب و کار معمولاً یک نام تجاری اصلی دارد که به عنوان نام تجاری اصلی و شناخته شده ثبت شده است. در برخی موارد، کسب و کار می‌تواند زیرمجموعه‌هایی با نام تجاری مستقل داشته باشد، اما این نام‌ها در مقابل نام تجاری اصلی کسب و کار به دور از تعامل بازار ممکن است.

تفاوت در انتقال حقوق مادی:
برند به عنوان یک منبع ارزشمند ودر مورد تفاوت‌های بین برند و نام تجاری، در ادامه توضیح داده می‌شود:

۱. مرجع ثبت: برند معمولاً در مراجع مربوط به حقوق مالکیت صنعتی و علامت تجاری ثبت می‌شود، در حالی که نام تجاری در دفتر اداری یا اداره ثبت شرکت‌ها و کسب‌وکارها ثبت می‌شود.

۲. مدت زمان اعتبار: برند معمولاً دارای مدت زمان اعتبار محدودی است و پس از انقضای آن باید تمدید شود. در مقابل، نام تجاری عموماً برای مدت نامحدودی ثبت می‌شود و نیازی به تمدید دوره‌ای ندارد.

۳. امکان تعدد در انتخاب: یک کسب و کار می‌تواند برندهای مختلفی را داشته باشد و برندها می‌توانند برای محصولات، خدمات یا خطوط تولید مختلف استفاده شوند. اما نام تجاری معمولاً به عنوان نام تجاری اصلی و شناخته شده کسب و کار ثبت می‌شود و در مقابل آن، زیرمجموعه‌هایی با نام تجاری مستقل ممکن است وجود داشته باشد.

۴. انتقال حقوق مادی: برند بیشتر به حقوق مالکیت فکری و ارزش‌های غیرمادی اشاره دارد. در صورت نیاز، حقوق مادی مرتبط با یک برند (مانند لوگو) می‌تواند به صورت جداگانه منتقل شود. از طرفی، نام تجاری به عنوان یک نشانی حقوقی برای کسب‌وکار استفاده می‌شود و معمولاً به صورت یکی‌به‌یک به کسب‌وکار منتقل می‌شود.

به طور خلاصه، برند و نام تجاری در جنبه‌های مختلفی از شناخت و معرفت کسب و کار نقش دارند. در حالی که برند بیشتر به هویت و ارتباط با جامعه مرتبط است، نام تجاری به عنوان یک نشانی حقوقی و شناخته‌شده برای کسب و کار استفاده می‌شود.